Geweldige dagen.

We verliezen allemaal wel eens iets. Je kent die momenten wel, dat je nog maar 5 minuutjes tijd hebt en je het hele huis overhoop haalt, tot grote ergernis van je moeder die de belichaming van “als blikken konden doden” wordt. Dan als er nog twee minuutjes overblijven word je dan maar lichtjes hysterisch. Je weet wel, dat je net niet op je hoofd begint te slaan in de hoop dat je het je dan misschien zou herinneren. Op dat moment blijft er nog maar één optie over: het loslaten en gewoon hopen dat je het straks terugvindt. Maar ergens kan je autistische kantje dat niet aan, dus begin je iedereen de schuld te geven dat ze eens eindelijk van je spullen moeten blijven. Ondertussen heb je nog maar een halve minuut over en besef je, tot je grote schaamte, dat je die sleutel , jas of portemonnee gewoon vast had. Als iemand je dan vraagt waar het lag, mompel je iets onbetekenends en ga je gauw de deur uit. En natuurlijk vergeet je dat ene dingetje binnenin en mis je toch die trein. Oh zulke dagen, zijn geweldige dagen. Je weet wel, dat je dan zweert dat je dag verpest is en dat je zogenaamd heel de dag slecht gehumeurd zou blijven. Geweldige dagen.

We verliezen allemaal wel eens wat. Maar wat als het dingen zijn die je nooit echt hebt gehad. Zoals een droom, een wens, hoop. Dat het ineens weg is, kwijt is, kapot is, verloren is. Die momenten dat je zweert om nooit meer te dromen, te wensen, te hopen. Enkel en alleen omdat je bang bent om het weer te verliezen, om jezelf weer te verliezen, om weer een stukje van je hart te vernietigen. Bang om de verbittering die zich langzaam maar zeker heeft verankerd nog meer groeiplek te geven. Angstig om het verdriet dat steeds meer gevoed wordt. De momenten waarop je het allemaal ziet en voelt wegglippen. Het ergste van al is dat je meestal niet moedig genoeg bent. Niet dapper genoeg bent. Niet sterk genoeg bent. Om het gewoon toe te geven. Geweldige dagen. Echt, geweldige dagen.

We verliezen allemaal wel eens iets.

 Een broer.

Een ouder.

Een vriendin.

Een kind.

En we denken dat we het ergens anders zullen terugvinden, het terug zullen voelen.

Geweldige dagen.

Geweldig.

Liefs,
Madeliefje